Adem ile Havva Hakkında Detaylar

Beden ve Nefes yaşamın var olabilmesi için gerekli olan iki şey!

 

Gece saat 02 00 sıralarıydı uyandım zihnimde Adem ve Havva kelimeleri geziniyordu ... ne demek diye düşünürken hemen ardından Adam ve Hava kelimeleri geldi aklıma ve sizlerle paylaşmak için yazmaya karar verdim...

İnsanın maddesel anlamda var olabilmesi için kadın ve erkeğin birleşmesine ihtiyaç olduğunu hepimiz biliyoruz. Ve ilk oluşumun Adem ve Havva'dan olduğunu da ve hatta yasak elmayı yedikleri için cennetten kovularak dünyaya gönderildiklerini de...

Bu hikayeyi kutsal kitaplardan da okumuşuzdur pek çoğumuz.

Hep düşünürdüm bu hikayede söylenmek istenilenin ne olduğunu...

Adem ve Havva (kadın ve erkek) yasak elmayı yedi ve cennetten kovularak dünyaya gönderildi. Yasak elmadan kasdedilen ne? Cennet neresi ve cennetyen kovularak dünyaya gönderildilerse cehennem neresi ve nasıl bir yer? Neden isimleri Adem ve Havva? Ve bize ne anlatıyor?

Sanırım Adem isminden kasdedilen ADAM maddi halimiz, bedenimiz... Havva isminden kasdedilen ise yaşamın devamı için gerekli HAVA hani tasavvufta da hep bahsedilen NEFES... CENNET ise yaşadığımızı hissettiğimiz, yaşamdan tat aldığımız, anda kaldığımız, zihnin zanlarından uzak kalarak nefes aldığımızı hissettiğimiz anlar...

Bu üçü birleştiğinde yaşam başlıyor bizim için. CANLANIYORUZ!

yasak elmadan kasdedilen yapmamamız gereken nefsimizim her daim istediği şeyler... ve yaşamakta ancak bilinç ve irade ile iyiyi tercih edebilme yetimizi kullanarak cennetimizi/huzurumuzu yarattığımız durum sanki!

Birleştirdiğimde anlatılmak istenilenin aslında cenneti kendimizin yarattığı!

Yasak elmayı yiyince yaşadığımızı zannettiğimiz hani günümüzde çokça bahsedilen ANI YAŞA olarak bahsedilen durum. Hakim olamadığımız nefsimizin kendini haklı çıkarmak için türettiği kelime... Halbuki önemli olan ANDA KALABİLMEK, doğru düşünüp, doğru davranışı seçip uyguladıktan sonra yine irademizi kullanarak bizim dışımızda olanı kabul edebilmek iken; anı yaşamaktan kasdedilenin bizi yasak elmayı yemeye ve sonrasındaki karanlığa, sağlıklı yaşamımızın kaynağı olan nefesimizi olumsuz yönde etkileyen istek ve arzularımıza yönlendirdiğini ve bize zarar veren yanlışlar olduğunu düşünüyorum...

Peki doğru ne? Ve neden onu tercih etmeliyim?

Zihnimizin iyi olarak kabul ettiği ile kalbimizin iyi olarak kabul ettikleri bazen çakışabiliyor. Çünkü zihin kendini korumak için sürekli bahaneler üreterek haklı olmayı başarabiliyor. Hani ilahi kaynaklarda da bahsedilen kendi kendimize söyleyebildiğimiz yalanlar... objektif olarak değerlendirebildiğimizde gerçekten huzurlu olabiliyor muyuz yaptıklarımızdan? Yaşamımızda var olan herşeyle empati kurabildiğimizde ve BİR olduğumuzu hatırlayabildiğimizde yaptıklarımızdan, aklımızdan geçirdiklerimizin bizim için olduğunu fark ettiğimizde huzurlu olabiliyor muyuz gerçekten?

Ve birde böyle hani kendimizle gurur duyduğumuz kalbimizin attığını hissettiğimiz varlığımızı onurlandırdığımız haller... belki diğeri için yemeğimizi paylaşabildiğimiz, belki bir yaşlıya yardım ettiğimiz, belki bir çiçeğe su verdiğimiz, belki bir yaralı hayvana yardım ettiğimiz, kendi nefsimizden vazgeçerek diğerinin iyi hissetmesi için yapabildiklerimiz, verebildiklerimiz, yapabildiklerimiz! Ve bunu kimsenin bilmediği yalnızca kendimizin bildiği ve içimizin böyle neşeyle huzurla dolduğu haller!

Şöyle derin bir nefes alarak Ohh Bee dediğimiz yaşamdan keyf aldığımız, yaşadığımızı hissettiğimiz varlığımızı onurlandırdığımız, kendimizi takdir ettiğimiz, sevgiye ve övgüye layık davranışlarımız!

O zaman hikayede anlatılmak istenilenin Gerçek Yaşamın sırrının, bu dünyada iken cenneti hissetmenin kendi çabamıza bağlı olduğunu, karanlıktan aydınlığa çıkmak için uyanıp o aydınlığa ulaşmamız için gereken çabanın bilmek ve uygulamak olduğu olabilir mi?

Yani cennette olduğumuzu hissetmek istiyorsak bize verilen Adem (beden) ve Havva'dan (nefes) doğacak herşeyin seçimlerimize bağlı olduğu, ilkinin cennetimizi yaratmak iken ikincisinin ise yine kendi tercihimizle cennetten kovulmak olduğu hatırlatılıyor sanırım... yasaklananın cinsellik de dahil olmak üzere bahşedilmiş olanların değil; sahip olduğumuz her hakkın bir sorumluluğu olduğunu hatırlatmak ve bu bilinçle hareket edebilmek belki de!

Sorumluluklarımızı fark ederek ve üstlenerek yaşamın tadına varabilmek, bu dünyada iken uykudan uyanabilmek ve karanlıktan aydınlığa çıkabilmek ümidiyle..Yaşam Koçu  Gürcan Giray