İnsan AğLar Hakkında Detaylar

insan aglar üzülür aglar kırılır aglar ama hep aglayacak kendisini üzecek bişeyler vardır etrafında sonra doner cocukken nelere agladıgını hatırlayıp birde ona üzülüp aglar lafın özü aglamak insan işi ve herkes aglayamaz

 

SeLamün ALeyküm değerli islami sohbet okuyucuları,22 Aralık 2021 çarşamba sabahından hepinize günaydınlar güzel bir gün olması temennisi ile bugun ki konumuza dönelim inşallah konu başlıgımız insan ağlar keyifle okumanız dileğiyle konumuza dönelim buyrun..

Bugün ki konumuz insan ağlar dedik peki insan neden ağlar Çocukken insan hiç arkadaşı olmadığında ağlıyor düşünce yada bir oyuna aalınmadıgında aglıyor, büyüyüncede insanların yaptıklarından dolayı ağlıyor. Ne tuhaf, büyüdükçe etrafınızda ki insan sayısı artsada daha bir tek başınalığı sever oluyorsunuz cocukken agladıgımız şeyleri büyüyünce özlüyoruz çok enteresan degil mi?
Çocukken günlerce üzülüp onu problem ettiğimiz şeyler bizler büyüdükçe yaşayıp anladıkça tecrübe edince o his ve duyguların o anlarda ne kadar da masum ve temiz duygular oldugunu anlıyoruz belkide o yüzdendir çoçuklugumuzu özleyişimiz..

İnsan büyüdükçe onla beraber problemleri ve sorunları da büyüyor çünkü mücadele devam ediyor ve yaşıyoruz her türlü savaşı vermek durumundayız.
 Çünkü anlıyorsunuz ne kadar cümle dökseniz bir insanın önüne o anlamak istediklerini seçip alıyor içinden ve ne kadar cümle olursa olsun anlamıyorlar kalbinizin halinden.

 İnsan kalbinin halini anlatamadığını gördüğünde büyüyor. Büyüdükçe kaçıyor kalabalıklardan ve kendisini anlamayanların yanından Bir kuşu, bir uçurtmayı, gökyüzünü, çiçekleri, yıldızları sevmek daha bir cazip geliyor.
 İnsan istiyorki kalbi anlaşılsın Bu sözde değil özde olsun..
 Samimiyet istiyor insan, samimi bir kalple karşılaşmak istiyor. Fakat gün geliyor en samimi sandığınız insanlarla bile aranıza bir uzaklık giriyor..
 Anlıyorsunuz Necip Fazıl'ın "Allahtan başkasına yok yakınlık" dediğini. Kendi başınıza bir şeyleri halletmeyi öğrendiğinizde ve yalnızkende kendinizle iyi geçindiğinizde her şey daha güzel oluyor.
 Büyümek kötü gözüküyor gerçekleri beraberinde getirdiği için fakat büyümek gerçeğin ta kendisi. İnsan gerçeklerden hiç bir zaman kaçamıyor, büyümekten kaçamadığı gibi. Sadece alışıyor ve öğreniyorsunuz.

 Büyümek artık hakikati aramayı gerektiriyor, hakikat ise büyürken insanı düşmekten koruyan bir el oluyor.
 Şöyle ki büyüdükçe açılan yaralar Allahı bulduğunuzda sizi öldürmüyor. Tek başına kalmak ise Allah ile olunca zor gelmiyor. 
Çünkü en kalabalık insan bile en önce Rabbine muhtaç, tek kalan insan ise bunu daha çabuk öğreniyor.
 Herkesten önce Rabbine müracaat ediyor. İlk Ona giden zayi olur mu?

 Olmuyor işte İnsan büyüyor, yara alıyor, yoruluyor, yaşlanıyor ama Allah insanı hiç bir zaman tek bırakmıyor. 
İnsanın anlaşılmadığını düşündüğü kalbi Allahın biliyor oluşu onun mutmain olması için yetiyorda artıyor bile.
 Düşün avuçlarında sunsan yinede görüp anlamayacakları kalbinin, Allah özünü biliyor. Söylediklerinide söyleyemediklerinide O en güzel şekilde anlıyor ve insan bunu bildiğinde ancak gerçek bir nefes alabiliyor.

Velhasil hayat serüvenimiz dogum anından sonra ağlamakla başlıyor bilirsiniz dogum sonrası ağlamayan bebeklerin poposuna vurulur ki ağlasın diye
İnsan ağlar üzülür,ağlar kırılır ağlar,en çokta anlaşılmadıgında ağlar ağmak insan işi, bir sonraki yazıda buluşmak ümidiyle hepinizi Allaha emanet ediyorum Dini Forum AiLesi oLarak SeLam Ve Dua iLe KaLın HoşçakaLın..